Een chromosoompje teveel?
Het syndroom van down in de samenleving
Mensen
accepteren mensen met het syndroom van down soms niet in de samenleving.
Syndroom van downers kunnen best lastig zijn, hoe moet je hier nu mee omgaan?
En hoe verbeter je het beeld van de mensen?
Hoe voed je
iemand met het syndroom van down op?
De opvoeding van
een kind met Down syndroom kan leiden tot vele vragen en onzekere gevoelens bij
de ouders of verzorgers. Stuur je je kind naar het speciaal onderwijs of naar
een gewone basisschool? De meeste kinderen met Down syndroom starten op een
gewone school, sommigen blijven tot hun 14e op deze school en gaan daarna naar
het speciale onderwijs. Het komt ook voor dat deze kinderen vanaf groep 3 of 4
niet meer op hun plek zitten op een gewone basisschool. Dit kan verschillende
oorzaken hebben: het kind zit in groep 3 of 4 al aan de top van wat ze kunnen
leren, of de school heeft onvoldoende kennis in huis om een kind met Down syndroom
te begeleiden, ook kan deze taak als te zwaar worden ervaren. Speciaal
onderwijs biedt dan uitkomst. Daarna kan een kind met Down syndroom een
vakopleiding gaan volgen, gevolgd door meestal een vrijwilligersbaan en wanneer
een kind volwassen wordt, gaan de ouders of verzorgers op zoek naar begeleid
wonen voor hun kind.
Stichtingen en
organisaties
Er zijn
verschillende stichtingen zoals Stichting Downsyndroom en De upside van down.
De Stichting Downsyndroom wil vooral informatie verspreiden zodat mensen meer
van deze aangeboren chromosoomafwijking afweten en dus meer van deze afwijking
begrijpen. Ook verspreiden zij kennis naar ouders en verzorgers van kinderen
met het downsyndroom zodat deze beter verzorgd kunnen worden. De upside van
down wil ook graag kennis verspreiden maar met een ander doel. Zij willen de
beeldvorming verbeteren. Er is namelijk
nauwelijks oog voor hun mogelijkheden en kwaliteiten. Dan is er ook nog de
stichting ASVZ. Hier kunnen ouders hun kinderen laten wonen en begeleiden. Stichting
ASVZ kan zelfs hele gezinnen begeleiden. Ze luisteren goed naar wat de cliënten
willen en zoeken samen naar een oplossing. Zij zorgen voor kwaliteitszorg.
Syndroom van
down in het dagelijks leven
Door de
ontwikkelingen op medisch gebied, sociaal gezien en in de zorg is de toekomst
voor een kind met Down syndroom veel verbeterd. Vroeger stierven deze kinderen,
jong volwassenen, op erg jonge leeftijd. Hun toekomst ziet er tegenwoordig veel
rooskleuriger uit. Kinderen met Down syndroom worden niet meer weggestopt, maar
ze mogen zoveel mogelijk meedoen. Zo werd er vroeger gedacht “dat kunnen of
kennen ze toch niet”, nu echter krijgen ook deze kinderen de kans om te leren
lezen bijvoorbeeld, om boodschappen te doen, weliswaar onder begeleiding maar
toch ook een beetje zelfstandig. Er worden restaurants opgericht, waar de
bediening en meer in handen is van mensen met het Down syndroom. Dit kost
natuurlijk wel inzet en creativiteit van de betrokkenen, de begeleiders, maar
deze inzet werpt zijn vruchten af en geeft enorm veel voldoening voor alle
partijen. De mensen met het Down syndroom worden tegenwoordig rond de zestig
jaar.
